Witam na moim blogu o układaniu kostki Rubika!
Dzisiaj chciałbym podzielić się z wami kilkoma metodami, które pomogą wam poprawić wasze czasy i umiejętności.
Cztery najbardziej popularne metody, których używają speedcuberzy na całym świecie to: LBL, CFOP, Roux i Petrus. Każda z nich ma swoje zalety i wady, a także wymaga różnego poziomu umiejętności i treningu.
Zobaczmy, na czym polegają.
Metoda idealna dla osób zaczynających swoją przygodę ze speedcubingiem to metola LBL (layer by layer-warstwa po warstwie).
Czasami nazywana jest Samsara method.
To najprostsza i najbardziej popularna metoda układania kostki. Tak jak sama nazwa wskazuje, polega ona na ułożeniu kostki warstwa po warstwie, zaczynając od białej, a kończąc na żółtej.
To dobra metoda dla początkujących, nie wymaga znajomości wielu algorytmów. Jednak ma ona też swoje ograniczenia, ponieważ nie jest zbyt efektywna pod względem czasu i ruchów. Średnio potrzeba około 100 ruchów i 1-2 minut, aby ułożyć kostkę tą metodą.
Link do poradnika mojego autorstwa: https://wswieciekostek.blogspot.com/2023/11/jak-uozyc-kostke-rubika-czyli-metoda-lbl.html
Jedną z najszybszych i najczęściej używanych metod przez zaawansowanych układaczy jest CFOP.
Jej nazwa pochodzi od kolejnych etapów: Cross, F2L, OLL, PLL. Opracowała ją i spopularyzowała profesor Jessica Fridrich, od której nazwiska pochodzi potoczna nazwa metody.
CFOP polega na tym, że najpierw układa się krzyż na dolnej warstwie kostki. Następnie wstawia sie tak zwane "sloty", czyli rogi i krawędzie dwóch pierwszych warstw (F2L). Potem układa się pozostałe krawędzie i rogi górnej warstwy za pomocą dwóch specjalnych algorytmów (OLL i PLL).
To metoda o wiele trudniejsza do opanowania niż metoda warstwowa, ponieważ wymaga zapamiętania aż 119 algorytmów i szybkiego rozpoznawania sytuacji na kostce. Jednak daje ona znacznie lepsze rezultaty i pozwala na osiąganie bardzo niskich czasów w mniejszej ilości ruchów (około 10-20).
Kolejną znaną metodą jest Roux.
Polega na tym, że najpierw układa się bloki 1x2x3 (zdjęcie poniżej) na dwóch przeciwległych ścianach kostki, a następnie rozwiązaniu środkowej warstwy za pomocą algorytmów M-slice. Potem należy zorientować i permutować elementy górnej warstwy za pomocą algorytmów CMLL (Corners of the Last Layer) i LSE (Last Six Edges).
Jest to metoda mniej popularna niż metoda Fridricha, ponieważ jest bardziej skomplikowana i wymaga większej praktyki. Jednak ma ona też swoje zalety, ponieważ pozwala na wykonywanie mniejszej ilości ruchów i lepiej wykorzystuje ruchy obrotowe kostki. Średnio potrzeba około 40-50 ruchów i 15-25 sekund, aby ułożyć kostkę tą metodą.
Inna, mniej znaną metodą, również wymagającą sprawnego intuicyjnego budowania bloków na kostce, jest system ZZ stworzony przez Polaka-Zbigniewa Zborowskiego.
Petrus.
To metoda wymyślona przez Larsa Petrusa, która polega na stworzeniu dwóch bloków 2x2x2 na przeciwległych bokach kostki, a następnie rozszerzeniu ich do bloków 2x2x3 (jak na zdjęciach). Potem należy zorientować pozostałe krawędzie i narożniki górnej warstwy za pomocą algorytmów EO (Edge Orientation) i CO (Corner Orientation), a na końcu dokonać permutacji elementów górnej warstwy za pomocą algorytmów EP (Edge Permutation) i CP (Corner Permutation).
Jest to metoda wymagająca dużo intuicji i planowania, ale dająca duże możliwości optymalizacji ruchów. Średnio potrzeba około 50-60 ruchów i 20-30 sekund, aby ułożyć kostkę tą metodą.
To tylko niektóre z metod układania kostki Rubika, które możecie spróbować.
Każda z nich ma swoje wady i zalety, więc najlepiej jest wybrać tę, która najbardziej pasuje do waszego stylu i preferencji. Moim faworytem jest CFOP i to właśnie nią rozwiązuję większość moich ułożeń. Pamiętajcie też, że kluczem do sukcesu jest regularne ćwiczenie i doskonalenie swoich umiejętności.
Mam nadzieję, że ten wpis był dla Was ciekawy i pomocny. Jeżeli macie jakieś pytania lub uwagi, piszcie w komentarzach. A jeśli chcecie się dowiedzieć więcej o układaniu kostki Rubika, zapraszam do śledzenia mojego bloga. Do następnego!
Komentarze
Prześlij komentarz